Główna treść artykułu

Abstrakt

Głównym założeniem przyjętym w niniejszym artykule jest to, że doświadczenie bycia rodzicem jest jednym z tych, które tworzy szanse nam dorosłym na uczenie się. W tym sensie autorki nawiązują do ważnego w andragogice zagadnienia dotyczącego mechanizmu konstruowania uczących doświadczeń (learning experience). Aby je zidentyfikować, autorki przeprowadzają wśród trzydziestolatków badanie fenomenograficzne dotyczące tego, jak rozumieją oni wychowanie. Proste pytania typu: czym jest dla ciebie wychowanie?, co to znaczy, że jesteś rodzicem? stały się inspiracją dla rodzicielskich opowieści. W rezultacie analizy wypowiedzi badanych wyłoniono cztery koncepcje wychowania: (a) wychowywanie jako rozpoznawanie i realizacja potrzeb dziecka, (b) wychowywanie jako odkrywanie dziecka, (c) wychowywanie jako konsekwentne działanie zamierzające do założonego celu, (d) wychowywanie jako proces, dzięki któremu dochodzi do przedefiniowania siebie jako dorosłego w nowej roli. Wspólną cechą tych koncepcji jest instrumentalny sposób podejścia do dzieci, ale także do siebie jako dorosłych. A jak sugerują autorki, nie jest on wyłącznie rezultatem wewnętrznych przekonań badanych, ale cechą kultury, w której żyjemy.

Słowa kluczowe

learning experience phenomenography concepts of upbringing instrumental learning doświadczenie uczące fenomenografia koncepcje wychowania instrumentalne uczenie się

Szczegóły artykułu

Jak cytować
Jurgiel-Aleksander, A., & Ilkiewicz, M. (2019). PRAKTYKI UCZENIA SIĘ BYCIA RODZICEM W NARRACJACH 30-LATKÓW O WYCHOWANIU WŁASNYCH DZIECI. IMPLIKACJE ANDRAGOGICZNE. Dyskursy Młodych Andragogów/Adult Education Discourses, (19). https://doi.org/10.34768/dma.vi19.47

Inne teksty tego samego autora