Główna treść artykułu

Abstrakt

Celem niniejszego tekstu jest pokazanie, w jaki sposób studenci, należący do pokolenia 20 plus – czyli urodzeni i wychowani po 1989 roku w Polsce – rozumieją sens obywatelskości. Na podstawie prostego zabiegu – sprowadzającego się do zebrania otwartych wypowiedzi na temat tego, czym według ciebie jest bycie obywatelem, i ich fenomenograficznej analizy – autorka pokazuje dwie domeny obywatelskości, które rządzą ich opisem. Pierwsza to bycie obywatelem jako bycie intelektualnie i działaniowo zaangażowanym podmiotem z silnie wyeksponowanym pierwiastkiem „ja”, ale opisywanym za pomocą konstrukcji nie-obywatela, czyli kogoś kto nie tylko nie działa w sferze publicznej, ale łatwo poddaje się manipulacji. Druga to postać zakorzenionego w tradycji i historii narodu obywatela, którego istota bycia wynika z tego, że został „dobrze wychowany” albo „dobrze wykształcony”. Każdy z tych typów zakorzeniony jest w instrumentalnie traktowanej edukacji obywatelskiej, która redukuje rozumienie demokracji do sprawowania władzy przez większość, a nie uczy respektowania słabszego.

Słowa kluczowe

citizenship civic education generation phenomenography obywatelskość edukacja obywatelska pokolenie fenomenografia

Szczegóły artykułu

Jak cytować
Jurgiel-Aleksander, A. (2019). „BYCIE OBYWATELEM” W WYPOWIEDZIACH POKOLENIA 20 PLUS I ICH FENOMENOGRAFICZNA REKONSTRUKCJA. Dyskursy Młodych Andragogów/Adult Education Discourses, (20). https://doi.org/10.34768/dma.vi20.10

Inne teksty tego samego autora